yitik bir duygu
çok yakınımda, çok yakınında

kırılmış bir kalp
onarılamayacak bir hayal oyuncağı
hüzünlü saatlere esir
küçücük bir mutluluk
şimdi senden bana kalan

tuttuğum, tutunduğum her şey
inandığım
toz bulutlarının içinde gittikçe uzaklaşırken benden
diliyorum ki şimdi
bu olmamalı tutunduğum, inandığım
sonra bakıyorum ki elimde kalanlara
çok yalnızmışım çok

biz gizemin içinde
büyümesini beklediğim çiçeklerim
meğer hep güneş diye
karanlığa sığınmışlar umutla
bilmeden, göremeden
anlamamışlar

şimdi kalbimin ortasındaki bu kocaman delik
sızlıyor
sen aklımda her geldiğinde
adın olur olmaz telaffuz edildiğinde
koyuyorum elimi göğsümün üstüne
duymasınlar hıçkırıklarını diye
utanırım, söyleyemem ya
anlamasınlar diye

çok yalnızmışım çok
…