üstüm başım çamur içinde
belime kadar balçığın ortasında
umutsuz ama iştahlı bakınıyorum
bakınıyorum ki bir el
bir ağaç dalı veya bir ip
uzanıverir yanıma da
kurtarır beni çaresizliğimden
çekip çıkarır beni diye

ıslığımın melodisi değişiyor
havanın kararması da cabası
korkumdan değilde
düşünüşümden acaba yalnız mıyım bu kadar diye
değilsem neden hala kimse gelmedi
kimse duymadı ıslığımı
kendini kandırmak böyle zamanlarda kötü işte
ama olmalı birileri buralarda
ne işim olduğunu sormadan uzatmalı elini
ipi, dalı herneyse
soruşturmadan, canımı yakmadan
neden hala kimse gelmedi ki
yok mu bir yaren batışımı izlemekle yetinmeyecek ?

ıslığımın sesinin yükseltmeliyim sanırım
dıp tırı dap tırı du
dıp tırı dap tırı du
DIP TIRI DAP TIRI DU
DIPP TIRII DAPP TIRII DUU
DIPPPP TIRIII DAPPPP TIRIIII DUUUUUU
…