bölünsün senin de uykuların
terlesin avuçların olur mu?
arada kaybet aklını
gelmesin uzunca bir süre
durduk yere üzül
durduk yere kendinden ol
ol sen de benim gibi de
gör yaşamanın öbür halini
…

başka bir şehrin
aynı sabahında uyansaydık seninle
olmasaydı bu kadar gürültü etrafımızda
olmasa bu insanların hiç biri
bu ışıklar, bu sesler
hiç biri olmasaydı
sadece sen ve ben

işte o zaman Günaydın’dı işte..

bu kadar sessizliğe alışık değil bu ev
duvarlarında bu kadar soğuk izlere
camlarında hüzünden karelere
hiç ayak sesleri olmayan odalara

o yüzden
sen dön en iyisi
…

gelme aklıma
ne gecenin köründe
ne gündüzün hayrında
ne bilet alırken
ne adres sorarken
ne halı sahada top oynarken
ne hal hatır sorarken

gelme aklıma
ne gezerken
ne uyurken
ne yaşarken
ne ölürken
..

hepsinde seni aramışım ben aslında
şimdi şimdi farketsem
farkettiğimi bir türlü kabul etmesem de
seni bulmaya çalışmışım ben aslında

kiminde saçlarını aramışım
kiminde dudaklarını
dokunuşlarını seninkilerine benzetmişim
bana bakışlarında
adımı söyleyişlerinde hep seni bulmaya çalışmışım
sonra
sonra ellerimi vücutlarında gezdirdiğimde
dudaklarına aşklar bıraktığımda
ve
onlara isimleriyle seslendiğimde
hep seni istemişim ben aslında
hep seni ummuşum farketmeden
ne sen vardın yanımda
ne de ben seni aradığımın farkında
öyle işte

kiminin kokusu seni hatırlatmış
kiminin elleri, avuçları
birçoklarının da gözyaşları
tıpkı seninkiler gibiymiş
tıpkı seninkiler gibi yakmış göğsümü onlarca yerinden
ve ben her göğsümün alevinde seni aramışım aslında

kiminin kimbilir kaç kez dizlerinde uyuyuşumda
kimine söylediğim şarkılarda
adını haturlayamadığım o güzel şarkılarda
ben aslında hep seni aramışım
aslında ben hep seni aramışım
ondanmış bütün bu mutsuzluğum
…

gel
sen de gel güzel kız
sana da vereyim aşkımı
sen de al neyim var neyim yoksa

sen de uyu kollarımda
sen de sarıl hiç bırakmayacak gibi
sen de anladığını söyle ben konuşmadan
sen olduğunu söyle beni hep bekleyenin
süsle işte bildiğin gibi
oya oya işleyeceğini rüyalarımı
anlat hadi

senmişsin en çok sevdiğim
ben olmadan neymişsin
nerdeymişsin sen de söyle
ellerini hiç kimse tutmamış böyle
hiç kimse dokunmamış sana böyle
kimsenin yanında bulamamışsın bu huzuru
ne bileyim işte
benmişim hep düşlediğin
arzuladığın soğuk kış gecelerinde
anlat hadi

sonra..

sen de yap olması gerekeni
sen de daha iyisini hak ettiğimi söyle
toplamaya çalış ortalığa saçılan eşyalarını
beni unutmayacağını falan söyle
kaçır gözlerini
kaçır ellerini

sen de tepin kalbimin üstünde
köpekler gibi sadakat isteyip
ilk fırsatta sen çiğne onu
tekmele hayallerimi sonra
yak, yık gerçeklerimi
sen de yap olması gerekeni

ama..

gel
her şeye rağmen gel işte
niye diye sormadan
nasıl olacak diye düşünmeden
gel işte
..

bak be güzel kız
aç o güzel gözlerini de bak
neler oluyor etrafında
neler oluyor farkından uzaklarda
bak be güzel kız
kimler pervane oluyor bakışlarına
..

birinin mecnunu olabilmek mesele
kapatınca gözlerini
hayaline daha fazla aşık olmak
dokunamadığın her an
büyütmek içindeki kor alevi
her duanda kendinden önce onu geçirmek mesele

ellerini tutmak değil
elleri olmak mesele
varlığına tutulup serabını o sanıp
sevmek delice mesele
konuşmadan anlamak
dudaklarının her hareketine aşık olmak
saçlarını düşünerek uyumak
adının geçmediği cümlelere düşman olmak
annenden, babandan ayrı tutup
ismini göğsünün ortasında taşımak mesele

birinin mecnunu olabilmek mesele
adı leyla olmasa bile
züleyha, aslı, şirin
olmasa bile
sevdiğinin mecnunu olabilmek mesele
o seni hiç bilmese bile
..

biliyorum
uzakta durdukça ben hep
baktıkça sana içli içli
işe yaramayacak hiç
olmayacak
olamayacak

belki
ben söylemesem
sen saçlarının güzelliğini,
gözlerinin derinliğini bilemeyeceksin
dokunuşlarının kalbimi erittiğini
bakışlarının bedenimde yaralar açtığını
hiç bilemeyeceksin
gülüşünü hiç söylemeyeyim bile
onun neler yaptığını hiç
rüzgarlarla inatlaşan saçlarının her bir telinin
her bir telinin sivri ok misali
derinlerinde olduğunu ruhumun
göremeyeceksin

kış günü üşüyen ellerini sarıp sarmalamak için nasıl parçalandığımı
göremeyeceksin mesela
dudaklarına aşık dudaklarımı bilmeyeceksin yine
bilemeyeceksin nasıl çırpınıyor kalbim kelimelerimde
bilemeyeceksin nasıl zavallılaşıyorum
nasıl

göremeyeceksin, bilemeyeceksin, duyamaycaksın
bir adam var bir yerlerde
hasretinle beslenen, varlığınla yaşayan
ama korkak
çok korkak
ve sen bilemeyeceksin
hiç ama hiç bir şey
çünkü yapamayacağım
biliyorum
yapamayacağım
…

ipektendi teni rüyalarımın
dokunuşları yumuşacık
her sabah nisan yağmurlarıydı beni uyandıran
geçen sene dinen yağmurlardan
ve geçen seneydi ipeklerin bitişi

yine gel güzel şey
yine gel rüyalarıma
sensiz hiç bir mevsimin tadı yok
sensiz yaralarımın kapanacağı yok
…