bazen o gözlerinin tüm kahvesiyle
dudaklarının çatlaklığıyla
omuzlarının olanca ağırlığıyla geliyorsun ya bana
“yoruldum”
“azıcık dinlensem”

yılların neyi varsa sende
avuçlarında sımsıkı tutup
dokunsam ağlayacakmışsın gibi bakıyorsun ya bana
“mutsuzum”
“sarıl bana”

ah be yüreciğimin şahanesi
öldürüyorsun beni beş dakikada
…

mutluluk
toplasan iki kucak uzakta
ama yetişemezsin
koşsan, uzansan…

mutluluk
toplasan bir telefon uzakta
uzakta da
arayamazsın işte
…

geçiyor
bazen kolay bazen acıtarak
hani biraz derinden kesersin ya tırnaklarını
işte öyle bir acı
şimdi acıyor ama
uzayınca geçecek
çok uzayınca
hep uzayınca
…

bazen,
yağmur yağdığında aklıma geliyorsun
pencereye koşuyorum istemsiz
çabuk hastalandığın geliyor aklıma
içim ürperiyor rüzgardan
üşürsün diye düşünüyorum bu rüzgarda
üşür gibi oluyorum ben de
endişeleniyorum anlamsız
sonra,
sonra bir rüzgar daha esiyor içime içime
kapatıyorum pencereyi
çay soğuyor
…

2001 olsa mı yine?
yine ben dersaneyi eksem
sıcacık bir çay doldursan mı bana yine
mutfakta kahvaltı mı etsek birlikte
sen bana kızsan ama kıyamasan
kocaman kocaman aşkla baksan bana
beni soran komşularına “kardeşim” desen
olmaz mı be ülfetim?

2008 mi olsa yoksa?
işsiz güçsüz dolanırken
yine sana mı gelsem yürüye yürüye
sanki ankaranın bütün derdi bendeymiş gibi.
hemencecik yemek hazırlasan bana
“olsun canımıniçi bulursun sıkma canını” diyip baksan bana öyle
kahkahalarla sevsen beni
çaktırmadan montuma para koysan yine
olmaz mı be ülfetim?

geçen sene olsa mesela olmaz mı
ben yine koşa koşa sana gelsem olmaz mı?
görsem seni bir kez daha
ellerim ellerini ezberlese
gözlerim gözlerini,
görsem seni yine
öpsem doya doya be ülfetim,
gitmesen
ölmesen
bırakmasan kardeşini
olmaz mı be ülfetim..
…

canım halacım, dünyanın en güzel gülen insanı ülfetim. seni o kadar çok özledim ki.. anneler günün kutlu olsun canım halacım, mekanın cennet olsun..

hani gözlerini kapatırsın
bir anlığına her şey geçer ya
kaç yaşında olursan ol
korkular, acılar
falan filan her şey
bir anlığına da olsa biter
bir saniyeliğine istediğin olur ya
hah işte tam da öyle
kapasam gözlerimi
şimdi, şu an
bir saniyeliğine
allah sensizliğin belasını versin
…

koşardık mesela
yorulmayacak gibi
terlemeyecek gibi
ne yazı ne kışı
cebimizde çocukluğumuz
koşardık ta nerelere
belki ciğerimiz şişerdi ama
kalplerimiz hiç yavaşlamazdı

yükselirdik sonra mesela
salıncaklarda görürdük dünyayı
düşmeyecek gibi
yetişecek gibi
ne derdi ne tasası
yükselirdik ta nerelere
belki uçamazdık ama
ayaklarımız hiç yere değmezdi
…

bazen sadece yürüsek mi?
ellerimiz birbirimize değmeden
yan yana
bakmasak da olur yüzümüze
kalbimiz aynı atıyorsa hala

bazen sevişmeden
bakışsak mı öylece
hiç kimse yokmuş gibi
özlesek mi birbirimizi
karşı kaldırımlarda
…

hep adını sayıklıyorsam
vardır bir bildiğim
…

hep mi bizi bulur kara kışlar
hep mi etekleri soğuktur dağlarının
hep mi pencelerinden yağmur süzülür
hep mi gecedir günlerimiz

kalk berfe
kalk gidelim buralardan
adını bilmediğimiz şehirlerde
tanımadığımız insanlara komşu olalım
isimleri baştan ezberleyelim
mevsimleri izleyelim

kalk berfe
kalk gidelim buralardan
kalk yeni baştan başlayalım hayata
…