öyle ateşin başında baktın ya bana..
ellerini ovuştururken battaniyenin altında
gözlerim gözlerinde
ruhum kollarında
kalbim avuçlarında
bıraktın beni hala orada
gelemiyorum
dönemiyorum
kim olduğumu bulamıyorum

iki gündür yediğim ekmek, içtiğim su zehir
tanıdığım insanlar
bildiğim şarkılar yabancı
yaşadığım vaki değil o günden sonra
…

güneşi toplayıp getirmiş saçların
avuçlarıma bırakmış rüzgarların sesini
kimdi yanımdaki, neydi konuştuğumuz
neden sustu tüm bu sesler
nereden de çıktın sen be

çıkarmış aklımdan halimi, vaktimi
düşürmüş gökten tepetaklak bedenimi
ne açlık, ne susuzluk bırakmış hain gözlerin
yazık be
yazık bana

gidişini seyrettirdin ya bana
kapanışım oldu dünyaya o gün
ayıp değil mi senin bu yaptığın
koydun göğsüme ateşini
yıktın evimi, barkımı
…

mayısta kaldı aklım
mayısın o ılık rüzgarında
gözlerinin içine içine dalıp giderken
bana vermediğin kalbinde kaldı
ne gündüzler
ne geceler
ne aylar gelip geçti de
geçmedi gitti içimdeki o şey
geçemedi
…

sen olmasan
ne baharın güzelliği
ne çiçeklerin kokusu
ne bu güzel hava gelir aklıma
ne yürüyen insanlar
ne ıslanan kaldırımlar
ne de kentin ışıkları

kimse yaşamaz bu şehirde sen olmasan
şarkılar söylenmez
filmler çekilmez
kimse gülmez bu şehirde sonra

sen olmasan
ben de gülmem böyle

ne dua bilirim
ne de el açmayı göklere
ama
sen bilirsin hepsini
sen anlarsın hepsinden
üç günden fazla küs kalınmaz derler
dört gün oldu bugün
nasıl müslümansın ulan sen!
…

dinlemiyorsun beni hiç
durmadan sallıyorsun elindeki kılıcı
ki boynuma denk getirebilmek bütün çaban
yazık olacak bana
yazık olacak diyorum
dinlemiyorsun beni hiç
ne halimden haberin var
ne derdimden
ne kendinden haberin var
ne de zat-ı alimden
ne yaprak kaldı takvimde koparmadığım
ne mevsim kapıda ayaklarını beklemediğim
ne rüzgar ismini içinde aramadığım
ama
dinlemiyorsun beni hiç
…

açtığın yaraların pansumanlarını başkaları yapıyor
haberin var mı?
haberin var mı,
sen diye kapandığım göğüslerde başka kalpler atmakta

yok değil mi?
olmaz, olmasın
sen de yaşa bildiğin gibi
…

o eski ekmeklerden yapmıyorlar artık
çocukken eve koşarken kenarını yediğimiz tatlar yok
hele sular çamur
kan ter içinde abandığımız o pirinç çeşmeler de yok
sanki birer birer kaldırmışlar onları tedavülden
yada saklamışlar bir yerlere biz arayalım diye

gülmüyor artık insanlar
otobüste, duraklarda, arabaların içlerinde
hep mutsuz yüzler, hep üzgün bakışlar
kimse kimseye selam da vermiyor artık
kaldırımlarda yürüyenler hep aynı bedenler

şarapların tadı da kaçtı
dostlarla içilen o güzel anların da zamanı geçti
kimse kimseyle içmiyor artık
kimse kimseyle kadeh kaldırmıyor
fonda yaşar kurtlu akşamlar güzel günlerde kaldı artık
müzikler bile eskisi gibi değil
gitarların tınısı bile değişik

de..

allahtan şiirler var
allahtan çocuklar var
allahtan kediler var da
hala tutuyor beni dünya kollarında
…

eski, yıpranmış bir kitabın
öylesine çevirdiğim sayfalarından birinde fotoğrafını gördüm bugün
yandı yine canımın ormanları
yıkıldı gönlümün kirişleri
bakmamak için zor tuttum kendimi
yapamadım
gözlerini, gülüşünü ekledim yine kendime
ekledim de
film izlemeye karar verdim sonra
sonra okurum dedim kitap
…

en güzel vedasın sen benim hayatımda
en güzel hoşçakalımsın
boğazımı düğümleyen en güzel kelimelerim
şu son sigaramın en güzel yerisin
söyleyecek bir şey kalmadığında
deneyecek bir şey olmadığında
pılımı pırtımı yüklenmişken
en güzel yarım kalanımsın sen benim
…