şu uzaktaki şehirlerden hangisi seninki,
hangi yollar çıkıyor senin sokaklarına
şu mu evin, öteki mi…

evlendin mi yoksa
şu küçük kız çocuklarından biri mi seninki
saçların uzun mu hala,
iyileşti mi avuçlarının yarası,
burnun kanıyor mu hala sıcak havalarda
hala yastığa sarılıp uyuyor musun…

şehirlerden geçerken geliyorsun aklıma hep
o uzak ışıklarda görüyorum yüzünü
buz gibi gecelerde tarlaları yara yara geçerken
kimin kollarında sıcacık uyuduğun geliyor aklıma

uyuyakalıyorum sonra
bambaşka bir şehrin ayazında kendime geldiğimde
dudaklarımdaki özlemini hatırlıyorum geceden kalan
…

kaç tane dudaklarımda başlayıp avuçlarımda öldürdüğüm kelimem var sana dair
hep vaktini kaçırdığım
kendim yaratıp yine kendim öldürdüğüm kaç güzel kelime
sonra..
kaç şarkı var ilk tınısından ezberlediğim ama
içinde sana dair bir kelime geçen yere gelmeden kapattığım
kaç şarkı sana dair
hep aynı yerinde ölüp ölüp dirildiğim kaç film
sonra kaç kitap..
adın hayatın her yerinde karşıma çıkmak zorunda mı benim
dünya bana bunu yapmak zorunda mı
sensiz bir hayatım olamayacak mı benim
…

hiç kocaman hayaller kuramıyorum
iki oda bir sen
oradan oraya koşturan cüceler
ocağın üstünde kaynayan bir mutluluk
çarşıya pazar değil
aşka, sevdaya yakın ev
huzura açılan pencereler kafi
istesem de kuramıyorum ben öyle kocaman hayaller
ellerim ne kadarsa o kadar
sana ne kadar yakınsam o kadar işte
…

acabalara hapsoldum bu aralar
acaba yağmur yağacak mı yarın
acaba evde ekmek var mı
ütülü gömleğim kaldı mı
sakallarımı kessem mi acaba

sonra

acaba gelecek mi
denk gelir miyiz acaba yine
gözlerimi kaçırmadan bakabilir miyim acaba
gülümser mi, bakar mı…

anlar mı acaba ne kadar korkak olduğumu
…

sabahı olmayan gece yapmışlar
bekle bekle geçmeyen saatler

bu kadar yeter dediğim halde
içine koy koy bitmeyen acılara sahip kalp
güneşten sıcak hançeri sokup sokup ciğerlerime
öldürmeyen şarkılar yapmışlar şerefsizler

sağ dönsem duvar
sola dönsem gece
sana dönsem acı
…

onu anlatırkenki halini görmelisin
avuçlarının terlemesini..
göz bebeklerinin büyümesini..
sesinin titremesini görmelisin
ellerini koyacak yer bulamamanı..
kelimeleri zar zor ağzından çıkarışını..
nasıl sevdiğini, özlediğini anlatışını..

bir de
bana neler yaptığını o anda
benim ellerimi, seni nasıl dinlediğimi..
bile bile kendimi nasıl öldürdüğümü görmelisin
sen hayatının en büyük mutluluğunu anlatırken
benim nasıl perişan olduğumu
…

parmaklarını izliyorum
parmaklarının bedenimde gezmesini
küçük dokunuşlarla alt etmeni izliyorum beni
göğün kapılarını açıp
ruhumu oraya bırakmanı izliyorum
gülüyorum aptal aptal
gülüyorum yine
bana neler yaptığını izliyorum dudaklarımla
…

uzaklardan bir ses gelir
doğrulursun yatağından usulca
buğulanmış camlarından bakıp sabahın ışığına
silersin yanaklarını
kapında küçük bir kedi yavrusu
kıvrılmış kalmış oracıkta
alırsın kucağına, seversin
güneş vurur yüzüne yüzüne
sanki memleketin tüm ışığı sana tapınır
seni seyretmek ne güzel olur bahar sabahları
…

öyle git dediğinde oluyor mu
koltuğumun altına sıkıştırdığın hayallerimden
kıçı kırık kitaplardan fırlayan aşk dizelerinden
kim bilir kaçıncı kez öldürdüğün şarkılardan gidilebiliniyor mu
gidebiliyor mu insan öyle yalın ayak, bir başına
oluyor mu öyle tek kelimede
…

son bu
son söylediğim şarkı
son içtiğim rakı
son hüzünlendiğim
son işte
sonu her şeyin

avuçlarıma gökyüzünü sıkıştırıp
bırakıp kendimi bir garip şarkıya
yorgun bedenimi sürüklediğim son gün bugün
temmuzun son cuması
hayatın son reklamı
…