dalmışım
boş duvarlarda bir şey görür gibiyim bu aralar
yakalayıp kendimi seyrederken aynada
salak salak gülmeye başlar gibiyim bu aralar

baktığım tek şey aynalar
gördüğüm de sadece kendim
bir avuç tuz basarsın da kanayan yarana
acır da canın yaş gelir ya gözlerinden

tuz diye sensiz şimdi sıktığım avuçlarımda
hani görsen beni şimdi böyle
kendi haline acıyan zavallı gibi
sensin tek sorumlusu
sensin avuçlarımdaki yara da
yaraya bastığım tuz da

parmakların gezinir ya parkelerde
yumuşak sesler çıkar uçlarından
hayatımın tek sesi şimdi onlar
çekip dizlerimi karnımı
duyduğum tek ses parmaklarım şimdi

var git hizmet et başkalarına, şarkılar söyle
benim bu sessiz halim hep senin yüzünden
onun kulaklarına fısıldadığın şarkılar
hep benim yüzümden şimdi

bildiğim tüm şarkıları unutmaya çalışıyorum bu aralar
sığınıp kendi avuçlarıma
kan oluyorum tuzlarına bu aralar
bu aralar vazgeçiyorum her şeyden yavaş yavaş
bu aralar vazgeçiyorum kendimden
…