biz öyle sevemedik kerelerce
bir oldu düştük
iki oldu tekrar düştük
ama kalkmayı da beceremedik

silemedik yanaklarımızı rüzgarla
veya
toparlayamadık kendimizi kuytularda
bizden sonra ne tenler girdi de
yarin koynuna
biz koyamadık kimseyi onun yerine
ısınamayız dedik başkalarıyla

gitti ardına bile bakmadan
dur bile diyemedik
dediğimizde de umursamadı zaten
çekti gitti yosma
sonra biz yine düştük

bulur elbet birisini
bana dediklerini harf eksiltmeden ona da söyler
sarılır, öper
yitirir bizi tozlu albüm yapraklarında
veya
cüzdan kuytularında
bir biz yitiremedik
yitirdik de kendimizi yitirdik

biz öyle sevemedik kerelerce
beceremedik
öpemedik, sarılamadık
sevemedik işte
bir oldu düştük
iki oldu tekrar düştük
kalkamadık
…

yavaş yavaş uzansam yanına
uyanmasan
ellerim ellerine değecek diye
şöyle titrese tüm vücudum sonra
hakim olamasam
gözlerim dudaklarında
öylece kalsam

muzip hareketlerle aklını çelsem uykunda
sonra yanaklarına dokunuşlar bıraksam
uyanmasan
kısık kısık birşeyler mırıldansam
ben anlamasam, sen duymasan
ve sabah hiç olmasa
…

köşebaşında yolu gözler gibi
beklesem de çıksa gelse beklediğim birisi
yüzünde tatlı gülümseme
ellerinde taze ekmek
baksam giderken ardından
iç çeksem de duysa
” yarın da bekleyeyim mi ! ”

eve varınca bir kase çorba yapsa birisi
” acıktın mı ? ”
kelimeler bitse de orada
gülümsemeyle anlatsam tüm minnetimi
” hadi sofraya ”

beni dinlemeye gelse birisi
sıradaki şarkıyı onun için çalsam
veya sadece onun için bi sarkı söylesem
bardağıyla selam verse bana
” afiyet olsun ”

yolda yürürken tinerci gelse ya yanıma
” usta sigara var mı ? ”

kapıcı gelse kapıya
” ekmek lazım mıydı müdür ? ”

zil çalınca sevinçle doğrulsam yataktan
” postaaaaaaa !! ”

” yarım litrelik bi su versene ”
” küçük mü abi ? ”

gelmese artık duvarlar göğsüme göğsüme
acımasa ellerim
donup kalmasa bakışlarım kör noktalara
ah be hayat !
neyini eksik kattık
ne yaptık da kızdırdık yaradanı kendimize
atamadık üstümüzdeki toprağı
birisi gelip yardım edebilir mi ?

ay vururken pencerene Ekim geceleri
ben uyuyamam sana şarkılar söylerken
hani bi uzatsan da kafanı baksan dışarı
biri var her gece pencerenin altında bekleyen
ümitlerden merdiven
hayalinden fenerler yapmış
her gece şarkılar söyler sana
ah bi duysan
…

hayatımın iplerini
yaradandan alıyorum bu gece
bu gece
son veriyorum tüm korkularıma

kurutuyorum bu gece
yanaklarımı yırtan yaşları
kurtarıyorum bu gece ruhumu
ya da bırakıyorum ellerine meleğin
bilmiyorum

noktasını buluyorum bu gece hayatımın
yükseliyorum uçurumlarca
ve
annemi çok seviyorum bu gece
kollarında uyumaya çalışırken saçlarımı okşamasını
sevdiğimi söylemek istiyorum bu gece
bu gece
babama iyi bir evlat oluyorum
kardeşime iyi bir ağabey belki de

yola çıkıyorum bu gece
yolculukları seviyorum artık
en ön koltukta
geriye dönmem artık

ışığa ulaşıyorum bu gece
ya da tamamen mahkum oluyor kimbilir

hayatımın iplerini
yaradandan alıyorum bu gece
bu gece
son veriyorum tüm korkularıma
…

Şu koca dünyada inandığım, inanmadığım her şeyin vücut bulmuş halisin
bilmelisin ki
aslında beni yaşatan damarlarımdaki kanın hareketleri değil
beni yaşatan
bir çift göze bir ömür aşık kalacak olmamın verdiği haz ve heyecan
beni bütün gün insanlara tahhamüle iten şey
aslında kalbimin göğsümden fırlayacak gibi olması
beni uyutmayan aslında uykusuzluk değil sevgilim
beni uyutmayan
bir ömür boyu kimin yanında uyanmak isteğimin hayali
sen
şu koca dünyada
bildiğim tüm hislerim vücut bulmuş halisin
ben seninle öğrenmeye başladım
ben seninle
öğrenmeye bayıldım
ben seninle yaşamaya başladım ki
yine seninle yaşlanmaya başlamak da istiyorum
küçücük iki kelime ama
inan o kadar içten söylüyorum ki
seni seviyorum…

küçük bir şarkıydım
gözlerine yazılmış
aldılar beni
dinlettiler herkese
ve öğrendi herkes
gözlerinden anlatılanları
anlattım herkese
şimdi herkes tanıyor seni, biliyor
sen de bil
herkesin bildiğini
seviyorum seni..

şimdi dönüversen şu köşeden
merhaba desem yanımdan geçerken sen
cevap vermesen
dönüp bakmasan bile bana
o derin mi derin gözlerinle

yeni ütülenmiş gömleğimi göstersem sana
parfümümü koklasan
yeni de traş oldum ki
ama sen yine de kaldırmasan kafanı
yarın
yarın da giyinirim böyle
bugün bakmazsan bir gün bakarsın nasılsa
bakarsan diye de işe de geç kalırım böyle hep

şimdi dönüversen şu köşeden
elinde bir ekmek
kaçamak bakışlarla sıkıştırsan kalbimi
utangaç utangaç gülümsersin de belki

ah be güneşin parçası
şimdi dönüversen şu köşeden
uzatsam avuçlarına kalbimi
…

ufukta kaybolup giden gemiler seyrederdim küçükken hep
büyüdüm o gemiler yine gidiyor
ve ben hala büyüyorum
ve onlar hala gidiyorlar..

şimdi sana ne desem boş
anlatsam da anlamayacaksın nasılsa
yorma beni

olur da gün gelir
bulamazsan başını yaslayacak bir omuz
gözlerine değmeyince bir çift aşık göz
işte o zaman bulursun beni güzel

kelimelerin tam ortasında
bilinmeyenlerin başında bulursun beni
son damlası da süzülünce yağmurun camından
geride kalan buğuda bulursun beni güzel

çalarsa güzel bir şarkı
bittiğinde bulursun beni güzel

nemlenirse yanakların sustuğunda sesler
durup durup içlendiğinde ara sıra
bir el dokunduğunda yanaklarına
yanaklarında bulursun beni güzel

geride bıraktıklarını hatırlarsan bir gün
olur da aklına gelirse güzel günlerin
ellerini uzatıp ta tutmak istersen geçmişi
geçmişte bulursun beni güzel

şimdi sana ne desem boş
…